MELANKOLİ

   Nede güzel yazıyormuşum neden bıraktım yazmayı bilmiyorum ama dönüp yaptıklarıma, yazdıklarıma bakınca kendi kendime bi gururlandım mı ne :) Ayrıca sanırım konuşurken kendimi bu denli ifade edemiyorum; söyleyeceklerimi unutuyorum, aklımdakilerin sıralamasını karıştırıyorum yada bir şekilde sohbet anlatmak istediğimi başka başka taraflara götürüyor diyebilirim.

    En son canım sıkkınmış şükür yazısı yazmışım. Neden sıkıldım hiç bilmiyorum ama melankolik bir durumum olduğu aleni. Kendi kendimin canını sıkmayacağım dedikten 5 dk. sonra illa birşey buluyorum. Geçen haftasonu İzmir' e gittim arkadaşımla gezmeye kuzenlerimle falan buluştuk. Herşey iyi güzel hoş; ben tabi yine kendime buldum bir şeyler ama üzülünmeyecek gibide değil. Küçücük küçücük çocuklar ellerinde satmaya çalışmaktan eskimiş peçeteler... Yanıma geldip gittikçe ben üzülüyorum ama hangi birinin eline para vereyim o kadar çok ki. Çok üzücü. Evet İzmirliyim orada büyüdüm ama 13 sene oldu ben İzmir'den çıkalı ve cidden büyükşehirde yaşamak ne unuttum. Bu çocukları gördükçede içim sızladı. Sebebini bilmiyorum ama Balıkesir'de çocuk dilenci diye bişey yok. Yapılması gereken nedir ne değildir bu konuda bir fikrim yok ama inşallah büyükşehirlerde de bu işin çözümü bulunur.

     Neyse işte çocukların durumuna üzülmüş olsamda bir şekilde gezdik tozduk, yedik içtik. Sorsalar eğlenmedim mi diye deli gibi eğlendim. Benim eğlenmelerimde böyle işte ayarsız ayarsız. Bi ağlarım bir gülerim öylede ayarsızım :)